عصاره یکی از اشکال دارویی است که به صورت خوراکی مصرف می شود و به سه شکل جامد، نیمه جامد و مایع وجود دارد. عصاره ها که به کمک حلال مناسب طی عملیات ماستراسیون ، پرکولاسیون و یا عملیات مناسب دیگر تهیه می شوند ، یا خودشان به تنهایی به عنوان دارو مصرف می شوند و یا اینکه بخشی از یک دارو را تشکیل می دهند. به طور کلی تهیه عصاره مبنی بر استخراج مواد موثره و فعال به وسیله یک حلال مناسب می باشد. حلال ها معمولاً عبارتند از الکل اتیلیک با درجه های الکلی مختلف، آب و اتر و مخلوطی از آنها ، اتیلن در کلراید و در کلرو اتیل اترودی ایزوپروپیل اتر می باشند. برتری این ترکیبات به سایر حلالها این است که سبب تغییر و تجزیه شیمیایی ظروف فلزی نمی شوند و همچنین در برابر اکسیداسیون و هیدرولیز مقاومند.

عصاره های مورد استفاده در فرآورده های آرایشی –  بهداشتی باید ویژگیهای خاصی داشته باشند که کمی متفاوت از عصاره هایی است که در داروسازی استفاده می شوند . پروپیلن گلایکول یا بوتیلن گلایکول به طور وسیعی در فرآورده های آرایشی استفاده می شوند. اگر چه ارتباط واضحی بین میزان گیاه به کار رفته و غلظت مواد فعال موجود در عصاره نهایی وجود دارد با اینحال شرایط استخراج نقش مهمی را در کیفیت عصاره نهایی دارد.

گیاهان دارویی حاوی ترکیبات ثانویه ی وسیعی هستند که اغلب دارای
فعالیت زیستی مهمی هستند و از آنجایی که عصاره های گیاهی بطور وسیعی در صنایع دارویی و
بهداشتی و غذایی مورد استفاده قرار میگیرند واز آنجا که روش های سنتی دست یابی ترکیبات طبیعی
گیاهان مثل تقطیر آبی یا بخار آب و استخراج با حلال آلی معایبی مانند اتلاف ترکیبات فرار، بازده پایین،
زمان استخراج طولانی، تخریب ترکیبات غیراشباع و باقی ماندن حلال سمی را به دنبال دارد. کاربرد
گسترده، قیمت بالا و حساس بودن اسانس ها نسبت به شرایط استخراج، منجر به پیدایش و گسترش روش
های نوین استخراج گردیده است. فن آوری های جدید و مختلفی شامل عصاره گیری با امواج فراصوت و
عصاره گیری با امواج مایکروویو و عصاره گیری همراه یا مایع فوق بحرانی به منظور استخراج ترکیبات از
گیاهان گسترش یافته اند. این روش ها علاوه بر حفظ خصوصیات کیفی اسانس، سریع تر و ارزان تر می
باشند.

سیال فوق بحرانی خصوصیات مابین یک گاز و یک مایع را دارا می باشد. ویژگی اصلی سیال فوق بحرانی برای استخراج، چگالی بالای آن است سیال فوق بحرانی نفوذ پذیری زیاد و ویسکوزیته کمتر نسبت به حلالهای مایع دارد بهترین حلال برای این روش استخراج در استخراج ترکیبات طبیعی گیاهان دی اکسید کربن است زیرا یک ترکیب ارزان، خنثی و در دسترس است.در استخراج با دی اکسید کربن فوق بحرانی دمای استخراج 31 درجه سانتی گراد است که این دمای کم فوق بحرانی آن را برای استخراج ترکیبات حساس به حرارت مناسب می سازد این سیستم استخراجی همچنین می تواند با اتصال به یک سیستم کروماتوگرافی دو عمل استخراج و شناسایی همزمان ترکیبات استخراجی خیلی فرار را بطور همزمان انجام بدهد. روش استخراج با سیال فوق بحرانی یک روش جایگزین مناسب برای روشهای معمولی است که با استفاده از حلالهای الی ترکیبات فعال از نظر بیولوژیکی را از گیاهان استخراج می کند و برای استخراج متابولیت­های گیاهی مثل روغنهای فرار، الفا توکوفرول، فلاونوئیدها کارتنوئیدها، استیگمااسترول، اسکوالن، نارینجین و کولچیسین ها استفاده می شود.

شرکت دارا سلولز نیتا از روش های جدید استخراج در تولیدات خود بهره می گیرد.